Tο μεγαλείο του πατέρα! 12 απίθανες σκέψεις για μπαμπάδες!

Για να γίνει κάποιος «μπαμπάς» ή «πατέρας» (γιατί υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ορισμών) υποτίθεται ότι στη θεωρία είναι εύκολο αλλά στην πράξη... μια προσπάθεια παραπάνω τη χρειάζεται!

Παίζει ρόλο η ηλικία, η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας, ο τρόπος που βλέπει καθένας τα πράγματα αλλά και το πώς…. διαχειρίζεται τις καταστάσεις. Συνταγή, βέβαια, δεν υπάρχει που να σε κάνει καλύτερο γονιό, όμως γνωστοί αλλά και ανώνυμοι άνθρωποι καταθέτουν στη συνέχεια 12 σημαντικές σκέψεις για εν ενεργεία ή μελλοντικούς μπαμπάδες που σίγουρα θα σας κάνουν εντύπωση. Κι αν όχι, νομίζω θα σας προβληματίσουν λίγο παραπάνω… 

1. Ο πατέρας μου συνήθιζε να παίζει με τον αδελφό μου και εμένα στον κήπο. Η μαμά έβγαινε έξω και φώναζε: «θα χαλάσετε το γκαζόν!». Κι εκείνος της απαντούσε: «Δεν μεγαλώνουμε γκαζόν, αγόρια μεγαλώνουμε!» - Harmon Killebrew 

2. Υπάρχουν τρία στάδια στη ζωή ενός άνδρα: Πρώτο στάδιο: Να πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Δεύτερο στάδιο: Να μην πιστεύει στον Αη-Βασίλη. Τρίτο στάδιο: Να είναι ο ίδιος Αη-Βασίλης. – Ανώνυμος 

3. Το πιο σημαντικό έργο που ένας πατέρας μπορεί να κάνει για τα παιδιά του είναι να αγαπάει τη μαμά τους. –Theodore M. Hesburgh 

4. Oταν έρθει η εποχή που ένας άντρας αντιλαμβάνεται πως μάλλον ο πατέρας του είχε δίκιο για χιλιάδες πράγματα, συνήθως έχει ο ίδιος έναν γιο που τον θεωρεί λάθος! – Charles Wadsworth 

5. Υποτίθεται πως κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας. Χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει «μπαμπάς» –Ανώνυμος 

6. Οταν ήμουν έφηβος 14 ετών, ο πατέρας μου ήταν τόσο αλαζόνας που δεν τον άντεχα λεπτό. Περιέργως, όταν έφτασα στα 21 ένιωσα μεγάλη έκπληξη από το πόσο πολλά κατάφερε να μάθει μέσα σε επτά μόλις χρόνια! – Μαρκ Τουαίν 

7. Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας που έχει παιδιά που τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά του, ακόμη κι όταν τα χέρια του είναι άδεια. – Ανώνυμος 

8. Δεν έχει τόση σημασία ποιος ήταν αληθινά ο πατέρας μου, αλλά ποιος θυμάμαι εγώ πως ήταν. – Anne Sexton 

9. Eίναι όντως αξιέπαινο να πάει ένας πατέρας το γιο του για ψάρεμα. Υπάρχει, όμως, ένα ιδιαίτερο μέρος στον παράδεισο για τον πατέρα που θα πάει την κόρη του για ψώνια. – John Sinor 

10. Οι καλοί μπαμπάδες δίνουν στα παιδιά τους ρίζες και φτερά. Ρίζες για να νιώθουν πού είναι το σπίτι τους και φτερά για να πετάξουν μακριά και ελεύθερα. – Jonas Salk 

11. Mπαμπάδες, αγαπήστε και αποδεχτείτε τα μέλη της οικογένειάς σας γι΄ αυτό που πραγματικά είναι, ακόμη κι αν η προσωπικότητά τους είναι πολύ διαφορετική από τη δική σας. Τα κουνέλια δεν πετούν, οι αετοί δεν κολυμπούν, οι γάτες δεν έχουν φτερά. Σταματήστε τώρα τις συγκρίσεις. Υπάρχει άφθονος χώρος για όλους στο δάσος! – Chuck Swindoll 

12. Πώς σκέφτεται ένα παιδί για τον πατέρα του σε κάθε ηλικία: 

4 ετών: Ο μπαμπάς μου μπορεί να κάνει τα πάντα! 

7 ετών: Ο μπαμπάς ξέρει τόοοσα πολλά! 

8 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τελικά και τόσα πολλά. 

12 ετών: Ο μπαμπάς μου δεν ξέρει τι του γίνεται. 

14 ετών: Ο πατέρας μου; Άσε καλύτερα! 

21 ετών: Ωχ πάλι αυτός μπροστά μου! 

25 ετών: Κάτι ξέρει για το θέμα ο πατέρας μου αλλά όχι και πολλά πράγματα. 

30 ετών: Θα πρέπει να μάθω τι ξέρει ο πατέρας μου για το θέμα. 

35 ετών: Πριν αποφασίσουμε ας ζητήσουμε και τη γνώμη του μπαμπά. 

50 ετών: Τι άραγε να πίστευε ο πατέρας γι΄ αυτό; 

60 ετών: Τελικά ο πατέρας μου είχε τεράστια εμπειρία! 

65+ετών: Α, ρε πατέρα! Μακάρι να ζούσες και να μιλούσαμε σήμερα οι δυο μας! – Ανώνυμος